اولا برای دوستان و طرفدارانی(اوهو...) که نمییدونن ، توضیح واضحات بدم ، ازونجایی که در منزل معمولا آب بنده با همشیره در یک جوب که چه عرض کنم؟ در یک کانال اصلی هم قابل جاری شدن نیست به علت تفاوت چشم گیر دنسیتی( یا همان چگالی خودشان) مانند آب و روغن روی یکدیگر قرار میگیرند و علاوه بر آن همشیره نیز گاه و بیگاه منتظر بهانه ایست تا تمام قوره های تاکستان را آب بگیرد،بنده تصمیم گرفتم تا امسال را جهت مطالعه آن دروس "شریف"(تلمیح و ایهام و تشبیه و همه چیزو تو این کلمه آوردم،فک کنم امسال نوبل ادبیاتو بگیرم) در چاردیواری اختیاری"انباری" اقامت گزینم که پس از مکاتبه با نماینده سفارت(پدر که در این جور مواقع از نامادری هنتل و گرتل هم نا مهربان تر میشه)موفق به اخذ اقامت شدم.

خب این عکس جشن تولد امساله که چون ترجیح میدیم بدون هیچ اتلاف وقتی عمل کنیم مراسم رو دور از هر گونه "تجملات" برگزار کردیم تا مشمول آن مصراع معروف که یادآور خاطرات بسیاریست قرار نگیریم: مستحب مستی به ره دید و گریبانش گرفت...گفتم ای دوست،این پاچه ی شلوار نیست!!!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: